कविता

पानी खोटाङमा तिर्खा काठमाडौंमा

 

Bam Baniya
(बम बानिया)

आँ… मुख बाएर लाइनमा बस्छ
घण्टौँ पर्खिएर रित्तै फर्किन्छ
भाँडो प्लास्टिकको केवल पाँच लिटरको
काठमाडौँमा
त्यसै लाइनमा मेरो मन
रावा र सावाका छालहरुमा डुबुल्की खेलिरहेको हुन्छ
साप्सुको मुहान
रुपाकोट मेरुङ र ट्याम्के चुम्दै बगेका झरनाहरु
प्यास उडेर पुग्छ खोटाङमा

तिर्खाएको मेरो आत्मा
निन्द्राभर पाचेखोलामा नुहाइरहेको हुन्छ
पान्धारेमा कलकल पिइरहेको हुन्छ
न यसलाई फिल्टर चाहिन्छ
न वाटरगार्ड नै
झसङ्ग ब्यँूझदा मेरो तिर्खा सुरु भइसकेको हुन्छ
मेरा अगाडि हुन्छन् ती रित्ता भाँडाहरु
मेरो दिउँसोले सधैँ
बागमती र विष्णुमतकिो लेदो देख्छ
मेरो रातले सधैँ
तापखोलामा माछा नाचिरहेको देख्छ
कहिलेकाहीँ त यस्तो लाग्छ
काठमाडौंका प्यासीहरुलाई
साप्सुका छालमा चोभल्दिउँ
अमृत जल छर्किदिउँ
अनि जीवन शुद्ध र पवित्र पार्दिउँ

म पनि
तृष्णाको खेती गर्दै पर्खिरहेछु
अनुहार चम्काउन
खलखली मुहानमै थापिन
एक लोटा नबिसाई पिउन